Μετά το β’ Παγκόσμιο Πόλεμο (γύρω στο 1950) οι ΗΠΑ έλεγχαν το 50% του παγκοσμίου εμπορίου, είχαν τεράστια επιρροή κι έφτιαχναν τους κανόνες στο εμπόριο. Ο ΠΟΕ (Παγκόσμιος Οργανισμός Εμπορίου) είχε δημιουργηθεί και υπαγορευθεί με κανόνες των ΗΠΑ. Όταν η Κίνα κι η Ιαπωνία μπήκαν κι αυτές στον ΠΟΕ, οι ΗΠΑ έχασαν την παγκόσμια κυριαρχία τους στο εμπόριο. Έτσι προχώρησαν στη δημιουργία των μεγαλύτερων εμπορικών συμφωνιών που έχουν γίνει ποτέ, των λεγόμενων 3Τ και της CETA.
Τέλη 2013 και στο κογκρέσο της ισχυρότερης ιμπεριαλιστικής δύναμης, ο Αμερικανός πρόεδρος, γνωστοποιεί τις μυστικές διαπραγματεύσεις ανάμεσα σε ΕΕ-ΗΠΑ για την Διατλαντική Εταιρική Σχέση Εμπορίου κι Επενδύσεων ή αλλιώς TTIP.
Τέτοιου είδους διακρατικές συμφωνίες έχουν υπογραφεί μεταξύ αρκετών χωρών, με γνωστότερη όλων την ΤΡΡ (Σύμφωνο Συνεργασίας των δύο πλευρών του Ειρηνικού), όπου συμμετέχουν 12 χώρες. Όσον αφορά την ΕΕ η πρόβα για την εφαρμογή της ΤΤΙΡ, θα είναι η Συνολική Οικονομική κι Εμπορική Συμφωνία CETA με τον Καναδά. Επίσης στα πλαίσια ελέγχου ολόκληρου του παγκοσμίου εμπορίου οι ΗΠΑ θα συνάψουν μια ακόμα συμφωνία την TISA (Εμπορική Σχέση για τη Συμφωνία Υπηρεσιών), με χώρες που δε συμπεριλαμβάνονται στις ανωτέρω καταδυναστευτικές συμφωνίες, οι οποίες θα έχουν σαν αποτέλεσμα την υποταγή των υψηλότερων κοινωνικών κι οικολογικών αξιών στην επιταγή κερδοφορίας του κεφαλαίου.
Να σημειωθεί ότι από τις παγκόσμιες αυτές συμφωνίες αποκλείονται η Κίνα,η Ινδία, η Βραζιλία και η Ν. Αφρική χώρες δηλαδή με υψηλούς ρυθμούς ανάπτυξης, οι οποίες αμφισβητούν την ηγεμονία ΕΕ και ΗΠΑ και για γεωπολιτικούς λόγους αποκλείεται η Ρωσία. Με τον τρόπο αυτό αναδιαμορφώνεται γεωπολιτικά ο Παγκόσμιος χάρτης, ο πόλεμος είναι οικονομικός και τον κηρύττουν οι ΗΠΑ στην Κίνα, αλλά και ξεκάθαρα ταξικός καθώς το κεφάλαιο κάνει ξεκαθάρισμα λογαριασμών και συγκεντρώνει χρήμα κι εξουσία στους λίγους.
Ένα από τα επίμαχα σημεία της συμφωνίας είναι ο μηχανισμός ISDS,δηλαδή ο μηχανισμός επίλυσης διαφορών κράτους και επενδυτή. Ο μηχανισμός αυτός δίνει στις πολυεθνικές το δικαίωμα να ενάγουν ένα κράτος και να ζητούν δισεκατομμύρια αποζημιώσεις, όποτε κρίνουν ότι τα συμφέροντά τους πλήττονται από μια κρατική απόφαση που προστατεύει τους πολίτες (ειδικότερα τον εργασιακό τομέα) και το περιβάλλον. Η προσφυγή εκ μέρους των υπερεθνικών εταιρειών θα γίνεται σε <<ανεξάρτητο διαιτητικό δικαστήριο>>, αποτελούμενο από την παρασιτική τάξη των δικηγόρων του διεθνούς εμπορικού δικαίου, οι οποίοι έχουν συστρατευτεί με τις ελίτ των οικονομικών δολοφόνων, υπερασπίζοντας τα συμφέροντά τους και καταδυναστεύοντας τις ζωές των ανθρώπων των κατώτερων κοινωνικών τάξεων.
Να σημειωθεί ότι κι αν δε συμπεριληφθεί ο ISDS στη συμφωνία ΤΤΙΡ, από τη στιγμή που υπάρχει στη CETA οι αμερικάνικες πολυεθνικές θα μπορούν να μηνύουν την ΕΕ, μέσω των θυγατρικών τους στον Καναδά.
Μέσω της ΤΤΙΡ η παγκόσμια κεφαλαιοκρατία, αυτών που ξεπουλάνε την ψυχή τους για την υπεραφθονία, έχει ολοφάνερη στόχευση την φτωχοποίηση μεγάλου τμήματος της κοινωνίας και την μεγέθυνση των κοινωνικών ανισοτήτων, συσσωρεύοντας κεφάλαια κι εξουσίες στους λίγους. Για αυτό άλλωστε θα επιτεθούν στον εργασιακό τομέα μέσα από την υποβάθμιση των συλλογικών συμβάσεων εργασίας και τον κατακερματισμό των συνδικαλιστικών δικαιωμάτωνω(λ.χ. αδυναμία δημιουργίας σωματείων βάσης). Σαν αποτέλεσμα αυτής της συμφωνίας η ανεργία θα αυξηθεί, διότι τα αφεντικά στην ΕΕ θα προμηθεύονται πρώτες ύλες από τις ΗΠΑ, όπου τα εργασιακά πρότυπα είναι χαμηλά και τα συνδικαλιστικά δικαιώματα ανύπαρκτα. Επιπρόσθετα οι εταιρείες βλέπουν την ΤΤΙΡ ως ευκαιρία μετεγκατάστασης σε περιοχές που δεν υπάρχουν εργασιακά δικαιώματα και διαμέσου του μεγαλύτερου ποσοστού υπεραξίας που θα καρπώνονται ανά εργάτη θα αυξήσουν τα κέρδη τους.
Συνέπειες θα υπάρξουν και για την ασφάλεια των προσωπικών μας δεδομένων, μέσω αποδυνάμωσης της σχετικής νομοθεσίας. Τα προσωπικά μας δεδομένα, θα μπορούν να γνωστοποιηθούν στις εταιρείες για εμπορική χρήση, ενώ παράλληλα ελλοχεύει ο κίνδυνος επαναφοράς της συμφωνίας ACTA, μιας συμφωνίας που επιτίθεται στις ατομικές ελευθερίες, γιατί υποχρεώνει τους παρόχους διαδικτυακών υπηρεσιών να παρακολουθούν τη δραστηριότητα των πολιτών στο διαδίκτυο και να καταδίδουν στις αρμόδιες αρχές, όποιον θεωρούν ύποπτο για παράβαση των διατάξεων περί πνευματικής ιδιοκτησίας. Ουσιαστικά πρόκειται για νομιμοποίηση του χαφιεδισμού εκ μέρους των αστυνομοκρατούμενων κρατών σε μια προσπάθεια φίμωσης του λόγου, με κύριο στόχο τους αμφισβητίες του καταπιεστικού κι εκμεταλλευτικού συστήματος της ελεύθερης αγοράς.
Ακόμα ένας τομέας που επηρεάζεται από τη συμφωνία της ΤΤΙΡ, είναι αυτός του περιβάλλοντος, με ολέθριες συνέπειες για τους φυσικούς πόρους και τη διατήρηση της βιοποικιλότητας. Ήδη εδώ και δεκαετίες με την ανάπτυξη της πετροχημικής τεχνολογίας και την χρησιμοποίησή της στην παραγωγή, έχουμε εκτεθεί στα επιβλαβή χημικά για την ανθρώπινη, κι όχι μόνο, υγεία που έχουν εισβάλλει στους χώρους εργασίας μας, στα προϊόντα που καταναλώνουμε, στο νερό και στον αέρα που αναπνέουμε. Στην συμφωνία υπάρχει όρος για την κατάργηση των Ευρωπαϊκών κανονισμών για την ασφάλεια των τροφίμων (ΓΤΟ, φυτοφάρμακα, αυξητικές ουσίες, βοδινό με ορμόνες), γεγονός που θα έχει σαν συνέπεια την έξαρση ασθενειών, όπως καρκίνος, γενετικές ανωμαλίες κι άλλα τοξικά επακόλουθα. Κι ενώ κάθε ζωντανό οικοσύστημα της γης βρίσκεται σε παρακμή, η λεηλασία του περιβάλλοντος συνεχίζεται χωρίς ενδοιασμούς, με μοναδικό στόχο την επέκταση των περιθωρίων κέρδους του εκάστοτε καπιταλιστή.
Ένα επιπλέον σημείο της ΤΤΙΡ, στο οποίο πρέπει να στραφεί η προσοχή μας, είναι η δημιουργία νέων αγορών διαμέσου της ιδιωτικοποίησης δημόσιων υπηρεσιών κι αγαθών, όπως η υγεία, η παιδεία και το νερό. Αυτό το άνοιγμα νέων αγορών κι η επιβολή προϊόντων, καλών και κακών, είναι η αρχή που βρίσκεται πίσω από κάθε πολιτική σε ολόκληρο τον πλανήτη κι η πραγματική αιτία των πολέμων από τον 19ο αιώνα κι έπειτα.
Είναι κοινώς αποδεκτό, ότι η μορφή του ιμπεριαλισμού σαν εδαφική επεκτατική πολιτική έχει εγκαταλειφθεί (εκτός από Συρία, Ιράκ, Αφγανιστάν) κι ενισχύθηκε η οικονομική επεκτατική πολιτική με τα διεθνή μονοπώλια που ελέγχουν πλέον την παγκόσμια αγορά και φυσικά διαμορφώνουν την πολιτική των χωρών, οι οποίες εξαρτώνται οικονομικά από αυτά. Το νεοφιλελεύθερο καθεστώς συσσώρευσης, μετά την χρηματοοικονομική κρίση και την κατάρρευση του τραπεζικού τομέα το 2008 μεταμορφώθηκε σ’ ένα είδος “χρηματοοικονομικού σοσιαλισμού”. Αυτός ο σοσιαλισμός κοινωνικοποιεί τις χρηματοοικονομικές απώλειες, εγγυάται το “τοξικό χρέος”, διασφαλίζει τα ιδιωτικά κέρδη και για εξισορροπήσει τα λογιστικά βιβλία επιτίθεται μέσα από συμφωνίες, όπως η ΤΤΙΡ. Ουσιαστικά ισοδυναμεί με μια τεράστια αναδιανομή πλούτου από την εργασία στο κεφάλαιο.
Ο άκρατος καπιταλισμός που θέλουν να επιβάλλουν οι ΗΠΑ, μέσω αυτών των απεχθών συμφωνιών, αποδίδει στις πολυεθνικές επιχειρήσεις και συνεπακόλουθα στις ελίτ των οικονομικών δολοφόνων που τις διοικούν υπερεξουσίες, καθιστώντας την εταιρεία ως τον κυρίαρχο θεσμό των ημερών μας. Γεγονός πολύ ανησυχητικό, αφού οι επιχειρήσεις συμπεριφέρονται στο θεσμικό τους ρόλο σαν επικίνδυνοι και καταστρεπτικοί ψυχοπαθείς, που δεν έχουν την παραμικρή συνείδηση για τις πράξεις τους, είναι ανίκανοι να συναισθανθούν το διπλανό τους και ποτέ δε νιώθουν τύψεις για τα εγκλήματα που διαπράττουν.
Σαν αναρχικοί, πιστεύουμε ότι τα συμφέροντα των κατώτερων κοινωνικών στρωμάτων ως συνόλου, απέναντι σε τέτοιου είδους συμφωνίες, μπορούν να προστατευθούν και να προωθηθούν, μόνο μέσα από την επίτευξη της ευρύτερης δυνατής ταξικής ενότητας και χωρίς καμία διαπραγμάτευση με το κεφάλαιο.
Υ.Γ. Σχετικά με την αντιμετώπιση των ρεφορμιστών του ΣΥΡΙΖΑ προς την ΤΤΙΡ, εκείνο που έχουμε εκλάβει σαν πρώτη αντίδραση είναι η μη αποδοχή της συμφωνίας, αλλά δεν πρέπει να μας αποπροσανατολίζει η θέση τους και το παραπλανητικό τους παιχνίδι εντυπώσεων, διότι στο κορπορατικό σύστημα που ζούμε, ένα κατεξοχήν φασιστικό σύστημα και το οποίο ενισχύεται μέσα από τέτοιες συμφωνίες, τα κράτη ελέγχονται από τις εταιρείες και τα καρτέλ,με αποτέλεσμα η κοινωνία να χειραγωγείται από τα αφεντικά.
ΖΩΝΗ Ε’
ΑΝΑΡΧΙΚΗ ΟΜΑΔΑ ΑΠΟ ΤΑ ΑΝΩ ΛΙΟΣΙΑ