ΠΙΣΤΕΥΟΥΜΕ ΟΤΙ…

Κείμενο για τις θρησκείες, τους θεσμούς και το σύστημα που απορρέει απ’ αυτές.

ΠΙΣΤΕΥΟΥΜΕ ΟΤΙ:

Κάποτε υπήρχαν άνθρωποι που μπορούσαν να σκέφτονται λιγότερο από μας και να δαγκώνουν καλύτερα. Βρέθηκαν αντιμέτωποι με την εξωτερική φύση και τους νόμους της. Την ερευνούσαν, την μελετούσαν και αναζητούσαν τους τρόπους που θα έπρατταν, έτσι ώστε να μείνουν ζωντανοί, γιατί αν υπάρχει κάποιος λόγος για τον οποίο υπάρχουμε αυτός δεν είναι άλλος, παρά από την ίδια την ζωή. Λειτουργώντας με βασικό οδηγό το ένστικτο και τις αισθήσεις, μέσα στην ιστορικά προοδευτική πορεία της, η πρωτόγονη ανθρωπότητα βίωνε και ανακάλυπτε πράγματα εκ των οποίων ορισμένα δεν μπορούσε να αντιληφθεί και να εξηγήσει. Αν αναλογιστούμε τα δύσκολα βήματα που έκανε ο άνθρωπος σε ό,τι αφορά τις βιολογικές του μόνο ανάγκες, τον χρόνο και την δύναμη που κατανάλωνε για να τις καλύψει, μπορούμε σίγουρα να πούμε ότι η ανάπτυξη των πνευματικών του ικανοτήτων ερχόταν και έρχεται ακόμα σε δεύτερο χρόνο. «Στη διάρκεια λοιπόν της λειτουργίας του πνεύματος που δεν έχει συνείδηση του εαυτού του, στη διάρκεια αυτής της δραστηριότητας της αθώας κι εύπιστης νοητικότητας, ο άνθρωπος κατατρυχόμενος από τον εξωτερικό κόσμο, παρακινούμενος απ’ το εσωτερικό αυτό ελατήριο που λέγεται ζωή κι απ’ τις πολυάριθμες ανάγκες της, δημιουργεί ένα πλήθος παραστάσεων, εννοιών και ιδεών, πολύ ατελών, αναγκαστικά στην αρχή και που ελάχιστα ταιριάζουν με την πραγματικότητα των αντικειμένων και των γεγονότων που επιδίωκε να εκφράσει.» Μ. Μπακούνιν
Έτσι ο άνθρωπος άρχισε να θεοποιεί τις ανακαλύψεις που ήταν ανεξήγητες γι’ αυτόν και τις δυνάμεις που δεν μπορούσε να ελέγξει, είτε αυτές πήγαζαν από την εξωτερική φύση είτε από μέσα του, δημιούργησε ο ίδιος τις θεότητες στις οποίες υποδουλώθηκε και ορίστηκε ως δημιούργημα τους. Η αμάθεια, η μη ολοκληρωμένη ανάπτυξη της νόησης και της συνείδησης της ανθρωπότητας εκείνου του καιρού, έβαλε τις βάσεις του θρησκευτικού συστήματος, που μέχρι τις μέρες μας κρατάει υποδουλωμένη την συλλογική συνείδηση της ανθρωπότητας. Δεν μπορούμε να διαγράψουμε το παρελθόν, ούτε να παραβλέψουμε την ανάπτυξη της ανθρώπινης κοινωνίας, αντιθέτως, αν τα μελετήσουμε καλύτερα μπορούμε να διαπιστώσουμε τι ήμασταν παλιότερα και τι δεν πρέπει πια να είμαστε, τι πιστεύαμε και τι σκεφτήκαμε άλλοτε και τι πρέπει να πάψουμε να πιστεύουμε και να σκεφτόμαστε, τι έχουμε κάνει και τι δεν πρέπει ποτέ πια να ξανακάνουμε.
Κάποτε ορισμένοι άνθρωποι κατάφεραν να σκέφτονται περισσότερο, μα δεν έπαψαν να δαγκώνουν, αντ’ αυτού χρησιμοποίησαν τη σκέψη, για να «δαγκώνουν» ακόμα καλύτερα. Καθιέρωσαν το παράλογο και το ανεξήγητο, ως μοναδική αλήθεια, διέγραψαν τη φυσική αιτιότητα των πραγμάτων, επισημοποίησαν την ανταμοιβή και την τιμωρία, ως τα μέσα για το σκοπό, που δεν ήταν άλλος από την υποταγή των πολλών στους λίγους προνομιούχους και συμφεροντολόγους, εκπροσώπους των καθολικών και πανάρχαιων πεποιθήσεων, που θέλουν το ψέμα να κυριαρχεί. Κάθε εξουσία που επιβάλλεται στηρίζεται στο ψέμα, όσον αφορά το αλάθητο των πεποιθήσεων της (την αυθεντία της), που λέει στους από κάτω να πιστέψουν και στο ψέμα που λένε οι από κάτω στον ίδιο τους τον εαυτό, που θέλει την ανώριμη ανάγκη τους για έναν εξωτερικό ρυθμιστή να τους δεσμεύει και να τους ορίζει. Η αδικία και ο παραλογισμός έχουν μπολιάσει στις συνειδήσεις των ανθρώπων από αρχαιοτάτων χρόνων και μαζί με την εκμετάλλευση και την καταπίεση διαγράφεται η πορεία της ανθρώπινης κοινωνίας, όπου η ανθρώπινη λογική και η αλήθεια είναι έννοιες πού διώκονται. Υιοθετώντας την καθολική και προγονική ιδέα του θεού η ανθρωπότητα παρέδωσε τα κλειδιά των δεσμών της σε μια άρχουσα και προνομιούχα τάξη εκπροσώπων η οποία στέγασε την πνευματική της διαφθορά κάτω από τον θεσμό της εκκλησίας, συστηματοποίησε και διέδωσε την κίνηση της, δημιούργησε τα εγκόσμια παρακλάδια της, τα κράτη, με στόχο την εκμετάλλευση των υποδουλωμένων προς όφελος της και έτσι η παραφροσύνη βασίλεψε στην γη.
Πιστεύουμε ότι την εποχή που διανύουμε εκκλησία και κράτος συνεχίζουν να δρουν υπονομεύοντας την ανεξαρτησία της ανθρώπινης συνείδησης φορτώνοντας την με αμαρτίες, για τις οποίες πρέπει να γονατίσει για να λυτρωθεί. Καπιταλιστικά μιλώντας, μιας και εκκλησία – κράτος είναι τα δεκανίκια του συστήματος αυτού, πρέπει ο πιστός να δώσει τον οβολό του, αν θέλει μια θέση στο γκαζόν του παραδείσου.
Δεν έχουμε κανένα λόγο να ξεφύγουμε μέσω του ψεύδους από την πραγματικότητα, την αντιμετωπίζουμε μέσα από τους αγώνες ενάντια σε όλες τις εξουσίες νόμιμες ή μη, ιερές και ανίερες, σαμποτάροντας κάθε κίνηση που θέλει κάποιους πάνω από κάποιους άλλους, επειδή κάποτε κάποιοι, έτσι φαντάστηκαν πως πρέπει να γίνεται. Δεν δεχόμαστε να παραιτηθούμε από την ανθρώπινη λογική και την δικαιοσύνη που είναι βασικοί συντελεστές για την ανθρώπινη ελευθερία, για να υιοθετήσουμε την αυθαίρετη ιδέα του θεού, που από μέσα της, από τις αρχές της ιστορικής κοινωνίας ξεπήδησαν, η εκμετάλλευση και η καταπίεση των πολλών απ’ τους λίγους.

«ΟΣΟ ΠΙΟ ΑΔΙΚΟ ΚΑΙ ΑΠΑΝΘΡΩΠΟ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΣΥΜΦΕΡΟΝ ΤΟΣΟ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ΙΕΡΟΠΟΙΗΣΗ»
υπογραφη κειμένων

One thought on “ΠΙΣΤΕΥΟΥΜΕ ΟΤΙ…

  1. Pingback: Ζώνη Ε΄: Κείμενο για τις θρησκείες, τους θεσμούς και το σύστημα που απορρέει απ’ αυτές | Mpalothia

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *