Πόλεμος, μετανάστευση, ιμπεριαλισμός, αναδιάρθρωση.

Αναδημοσίευση αποσπάσματος από το περιοδικό δρόμου βίδα#21. Η «ΒΙΔΑ» μοιράζεται σε στάσεις λεωφορείων, σε πλατείες, εργασιακούς και δημόσιους χώρους.

Πόλεμος, μετανάστευση,
ιμπεριαλισμός,
αναδιάρθρωση.

Πέρυσι έκλεισαν 100 χρόνια από το τέλος του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου, αλλά οι ενδοϊμπεριαλιστικοί ανταγωνισμοί που τον γέννησαν δείχνουν το ίδιο έντονοι και σήμερα.
Οι εστίες ανάφλεξης είναι διάσπαρτες σε Ευρώπη, Αφρική και Ασία και μπορούμε να δούμε γεωγραφικές αλλαγές ( πλωτός Βόρειος Πόλος, διαπλάτυνση διώρυγας Σουέζ και Παναμά ) όσο και ενεργειακές εξελίξεις ( σχιστολιθικό πετρέλαιο-αέριο, ανεύρεση μεγάλων κοιτασμάτων υδρογονανθράκων σε Μεσόγειο και Νότια Κινέζικη Θάλασσα ). Το κέντρο βάρους της οικονομίας μετατοπίζεται προς την Ανατολή και οι παγκόσμιες ισορροπίες αλλάζουν.
Η σφοδρή σύγκρουση μεταξύ Ε.Ε., Η.Π.Α. και Ρωσίας στην Ουκρανία δείχνει ξεκάθαρα ότι το δόγμα της “ευρωπαϊκής μεταπολεμικής ειρήνης” αρχίζει να μπάζει νερά.
Τα Βαλκάνια δείχνουν έντονη κινητικότητα, ακριβώς επειδή θα αποτελέσουν πέρασμα αγωγών φυσικού αερίου και πετρελαίου από τη Μέση Ανατολή και οι σύγχρονες “Μεγάλες Δυνάμεις” έχουν βγάλει χάρτες, κοπίδια και μοιρογωμόνια για μια νέα, σίγουρα εξίσου βίαιη, μοιρασιά.
Στην περιοχή του πλανήτη που αποκαλούμε Μέση Ανατολή, δεν υπάρχει καν η επίφαση κάποιας εύθραυστης ειρήνης, καθώς η Συρία και το Ιράκ είναι μονάχα τα πιο προβεβλημένα σημεία ενός πολέμου όλων εναντίον όλων μέσω αντιπροσώπων. Στον “εμφύλιο” αυτό πόλεμο εμπλέκονται το Ιράν, η Ρωσία και η λιβανέζικη Χεζμπολάχ ( στηρίζουν τον Άσαντ ), οι ΗΠΑ, η Βρετανία, η Γαλλία και πρόσφατα η Γερμανία ( θέλουν την πτώση του Άσαντ, “πολεμούν” το Ισλαμικό Κράτος και εξοπλίζουν άλλες ισλαμιστικές ομάδες ), η Σαουδική Αραβία, το Κατάρ και η Τουρκία ( στηρίζουν ισλαμιστικές ομάδες και υπόγεια το Ισλαμικό Κράτος), ενώ επιχειρήσεις εντός Συρίας κάνει και το Ισραήλ.
Φυσικά, για να πιάσουμε το νήμα των εξελίξεων που οδήγησαν αυτή την πυριτιδαποθήκη στην έκρηξη, πρέπει να ξανακοιτάξουμε την επονομαζόμενη “ Αραβική Άνοιξη” υπό το πρίσμα των μετέπειτα δεδομένων. Η δυτικής έμπνευσης “δημοκρατία με τη μέθοδο του ντόμινο” και οι τυμπανοκρουσίες περί “δημοκρατικών” εξεγέρσεων σίγουρα δεν ωφέλησαν τους λαούς της περιοχής και το αίμα συνεχίζει να ρέει άφθονο, με όλο και περισσότερη βιαιότητα και μίσος.
Παρά το αίμα που χύθηκε στους δρόμους οι λαοί δεν ωφελήθηκαν και τα οδοφράγματα γιατί δεν κατάφεραν να θέσουν αυτοτελές πολιτικό πρόγραμμα που να αντικατοπτρίζει τις λαϊκές ανάγκες και επιδιώξεις. Τα αυθόρμητα κινήματα των μαζών δεν κατάφεραν να ξεπεράσουν τις έτοιμες λύσεις “από τα πάνω”, τις ενδοαστικές κόντρες, δεν μπόρεσαν να αποτελέσουν φραγμό στην εξάρτηση από τον ιμπεριαλισμό και την υποτέλεια. Στις πλάτες των λαϊκών κινητοποιήσεων σε ένα μεγάλο βαθμό παίχτηκαν παιχνίδια εξουσίας και ανατροπών που καθόρισαν τη φλεγόμενη σημερινή κατάσταση, τη συνολική αποσταθεροποίηση.
Είναι πραγματικά άθλιο να βλέπουμε τα κροκοδείλια δάκρυα των δυτικών για τους ξεριζωμένους από τη Συρία που φτάνουν στην Ευρώπη και το μεγάλο παζάρι για το ποιός θα τους πάρει, πόσους θα πάρει, ποια ΜΚΟ θα αναλάβει τη στέγαση και σίτιση και πόσα χρήματα θα πάρει για αμοιβή. Είναι άνθρωποι που ξεσπιτώθηκαν ως συνέπεια της πολιτικής των μεγάλων εταιρειών του πετρελαίου και των κρατών που κυνήγησαν “ζωηρά” τα συμφέροντα τους. Όσο κι αν προσπαθεί η Δύση να επιρρίψει τις ευθύνες στο συριακό καθεστώς ή στο Ισλαμικό Κράτος, οι απαρχές του αλληλοσκοτωμού στην περιοχή ξεκινάνε από το τέλος του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου και από το ιμπεριαλιστικό μοίρασμα της πίτας. Είναι αυτοί που έναν αιώνα τώρα θρέφουν τις έχθρες, είναι αυτοί που υποδαυλίζουν τους θρησκευτικούς-φυλετικούς ανταγωνισμούς κατά το δοκούν….
Ακόμη μεγαλύτερη υποκρισία δείχνουν οι ιμπεριαλιστές της Δύσης όταν διαχωρίζουν Σύριους από Αφγανούς ή Σομαλούς ή Λίβυους με την αιτιολογία ότι ο Άσαντ σκοτώνει τον λαό του και άρα οι Σύριοι είναι πρόσφυγες ενώ οι κολασμένοι από τις άλλες χώρες είναι οικονομικοί μετανάστες. Ξεχνάμε, φυσικά, τον όλεθρο και την καταστροφή που έχουν σπείρει οι ξένες δυνάμεις κατοχής σε Αφρική και Ασία. Ακόμη και όταν αποχωρούν από τις χώρες που έχουν ξεζουμίσει οικονομικά και ενεργειακά, οι σεχταριστικές έριδες που έχουν αναμοχλεύσει συνεχίζουν να προκαλούν λουτρά αίματος και μεταναστευτικές ροές.
Ενδεικτικό είναι το αποτύπωμα που άφησε η νατοϊκή επέμβαση στη Λιβύη. Εκεί οι ΗΠΑ κράτησαν τον δεύτερο ρόλο ενώ Γαλλία και Αγγλία άρχισαν να συμπεριφέρονται με την αποικιακή νοοτροπία του παρελθόντος απέναντι σε αφρικάνικα εδάφη που παλιότερα υπήρξαν αποικίες τους. Η Λιβύη αποτελεί ένα κράτος μόνο κατ’ όνομα και κάθε είδους κοινωνική αντίθεση έχει οξυνθεί με αποτέλεσμα εκατόμβες νεκρών. Πόσο ειρωνικά ηχεί, λοιπόν, η δήλωση του γενικού γραμματέα της Βορειοατλαντικής Συμμαχίας Γένς Στόλενμπεργκ: Το δράμα των μεταναστών στη Μεσόγειο απαιτεί μια “συνολική λύση”, στην οποία το ΝΑΤΟ συμβάλλει βοηθώντας στη σταθεροποίηση των χωρών της περιοχής.
Η Ελλάδα, μιας και βρίσκεται στο σταυροδρόμι τριών ηπείρων και αποτελεί κλειδί για την είσοδο στην Ευρώπη προς τα ανατολικά, παίζει τον ρόλο του κόμβου όσον αφορά τις ροές εμπορευμάτων και ανθρώπων. Επίσης, η θέση της στα Βαλκάνια και η γειτνίαση με τη διώρυγα του Σουέζ της επιφυλάσσουν έναν δύσκολο ρόλο σε σχέση με τη διαχείριση των μεταναστευτικών ροών, των διαδρόμων που ακολουθούν οι ενεργειακοί αγωγοί, αλλά και οι θαλάσσιοι εμπορικοί δρόμοι από την Ασία.
Στη συγκυρία, λοιπόν, της δεύτερης συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, βλέπουμε να αναδύεται μια νέα αφήγηση περί αναπτυξιακής ανασυγκρότησης της χώρας και νέας εθνικής ενότητας υπό αριστερό πέπλο. Αυτή η νέα συνθήκη χτίζεται σε δύο επίπεδα: εσωτερική ανασυγκρότηση και διεθνείς συμμαχίες.
Η εσωτερική ανασυγκρότηση είναι η καπιταλιστική αναδιάρθρωση που συντελείται. Η ισοπέδωση του ασφαλιστικού συστήματος και η μείωση του κατώτερου μισθού ανοίγουν ουσιαστικά τον δρόμο για τις επενδύσεις και τα αναπτυξιακά έργα, αφού οι συνθήκες θα γίνουν πολύ ελκυστικές για τους ξένους επενδυτές και τους εγχώριους συνεργάτες τους. Στην ίδια κατεύθυνση κινείται και η τρίτη κατά σειρά ανακεφαλαιοποίηση, με αριστερή διαχείριση αυτή τη φορά και το ποσό των 14,4 δις ευρώ που δίνεται στις τράπεζες. Και με αυτή την “ένεση” δίνει τις εγγυήσεις στους επιχειρηματικούς ομίλους και ανακουφίζει τον ελληνικό καπιταλισμό. Η ρητορική φυσικά των ύπουλων σοσιαλδημοκρατών είναι ότι αυτή η ανακεφαλαιοποίηση γίνεται για την εξυγίανση του χρηματοπιστωτικού συστήματος και διαφέρει από τις προηγούμενες.
Το μοναδικό που έχει να προσφέρει αυτή η κυβέρνηση ως αντιστάθμισμα είναι μια μιντιακού τύπου προπαγάνδα για τον “πόλεμο ενάντια στη διαφθορά”. Μόνο που η καταπολέμηση της διαφθοράς είναι χαρακτηριστικό όλων σχεδόν των προγραμμάτων δομικής προσαρμογής που καταρτίζει το ΔΝΤ, αλλά στην πραγματικότητα δεν είναι παρά το ξήλωμα των παλιών κυκλωμάτων της οικονομικής εξουσίας για να στηθούν νέα. Ας θυμηθούμε τη ρητορική των προηγουμένων μνημονιακών κυβερνήσεων και την “πάλη” τους με τη διαφθορά και τα σκάνδαλα….
Ας θυμηθούμε τις θεαματικές προφυλακίσεις προσώπων που είχαν εμπλακεί σε σκάνδαλα για να αποσυμπιέζεται η οργή του πόπολου….
Στην ίδια πεπατημένη και η κυβερνώσα αριστερά του Κεφαλαίου…..
Κομμάτι αυτής της ευρείας καπιταλιστικής αναδιάρθρωσης ( που μονάχα ένα τμήμα της συντελείται στην Ελλάδα με πρόθυμους συνεργάτες τους ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ ) είναι η εκμετάλλευση των ψυχών που έρχονται κυνηγημένες από τους πολέμους και τη δυστυχία. Είναι τραγικά παράγωγα του ιμπεριαλισμού που λεηλατεί τα πάντα στο διάβα του.
Ας δούμε τι δήλωσε επίτροπος Οικονομικών Υποθέσεων της ΕΕ, Πιέρ Μοσκοβισί, τον περασμένο Σεπτέμβριο: (…) Η προσφυγική κρίση θα μπορούσε να θεωρηθεί απειλή, όμως αυτή η αντίληψη δεν θα έπρεπε να σβήσει τα οικονομικά οφέλη που θα μπορούσε να προέλθουν από την αιφνίδια αύξηση του πληθυσμού.(…) θα ήταν μια κοντόφθαλμη άποψη να θεωρούμε τους πρόσφυγες και τους μετανάστες γενικότερα αποκλειστικά ως βάρος το οποίο θα πρέπει να σηκώσουμε και όχι ως μέσον(…)

Τέλος ο Μοσκοβισί ανέφερε ότι οι ευρωπαϊκές χώρες δεν θα πρέπει να περιμένουν παθητικά τα πιθανά οικονομικά οφέλη αλλά να εφαρμόσουν πολιτικές ένταξης οι οποίες “να στοχεύουν στους πρόσφυγες ως επένδυση”. Αντίστοιχες δηλώσεις έχουν γίνει στο παρελθόν και από γερμανούς αξιωματούχους και ελάχιστες αμφιβολίες μένουν για το ποιο θα είναι το εργασιακό μέλλον για ντόπιους και “ξένους” εργάτες στις χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Τα σύγχρονα κάτεργα προετοιμάζονται για τους σύγχρονους σκλάβους, οι καπιταλιστές τρίβουν τα χέρια τους για το όλο και πιο υποτιμημένο και αναλώσιμο εμπόρευμα, την εργατική δύναμη…
Αλληλένδετο με την αναδιάρθρωση στο εσωτερικό της χώρας είναι και το κομμάτι των διεθνών συμμαχιών. Καθόλου τυχαία, μετά τις εκλογές του Σεπτεμβρίου, το υπουργείο Εθνικής Άμυνας παρέμεινε στα χέρια των ΑΝΕΛ και μπορούμε πολύ εύκολα να διαπιστώσουμε τον φιλοαμερικάνικο προσανατολισμό της συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ.
Οι συζητήσεις για στάθμευση αμερικανικών μη επανδρωμένων αεροσκαφών ( drones ) στην Ελλάδα και ο παγιωμένος άξονας Ελλάδας – Κύπρου – Ισραήλ ( με την προσθήκη της Αιγύπτου του δικτάτορα Σίσι ) μετατρέπουν την Ελλάδα σε μια λόγχη του δυτικού κόσμου στραμμένη προς τις αραβικές χώρες.
Η σύσφιξη των εμπορικών σχέσεων με Ισραήλ και Αίγυπτο δείχνει ξεκάθαρα πόσο εύκολα θυσιάζονται σε περίοδο “οικονομικής κρίσης” και ενδοϊμπεριαλιστικών ανταγωνισμών οποιαδήποτε συναισθήματα αλληλεγγύης προς τους καταπιεσμένους των χωρών αυτών από τους άλλοτε αριστερούς των “κινημάτων”. Το συνεχές έγκλημα του Ισραήλ ενάντια στο παλαιστινιακό λαό και τα εγκλήματα του Σίσι κρύβονται κάτω από το χαλί από την ελληνική κυβέρνηση. Η στενή στρατιωτική συνεργασία με το κράτος του Ισραήλ ( αεροπορικές ασκήσεις “White and blue glory” και “Blue flag” ) αλλά και η πρόσφατη συνάντηση Τσίπρα-Ντενιάχου και η περαιτέρω σύσφιξη σχέσεων σε οικονομικό και στρατιωτικό επίπεδο δείχνει ξεκάθαρα ποιες συμμαχίες θέλει να χτίσει η “νέα εθνική ενότητα” των ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ και προς ποια κατεύθυνση θα κινηθεί η εξωτερική πολιτική του ελληνικού κράτους.
Εξαιρετικά σημαντική είναι η προσπάθεια της κυβέρνησης να “παζαρέψει” στο οικονομικό επίπεδο με την ΕΕ χρησιμοποιώντας ως επιχείρημα τις ροές των ξεριζωμένων στο Αιγαίο. Διαπιστώνει κανείς μια διάθεση να γίνει η Ελλάδα χωροφύλακας της Ευρώπης, ένα κράτος-ανάχωμα απέναντι σε κάθε είδους απειλές από την Ανατολή, αλλά και να αναβαθμίσει η ντόπια αστική τάξη τον γεωπολιτικό της ρόλο στην περιοχή με ανεξέλεγκτα αποτελέσματα για τους λαούς. Μια οποιαδήποτε εμπλοκή στο ξαναμοίρασμα της Ανατολικής Μεσογείου και τους ενδοαστικούς ανταγωνισμούς ( ΑΟΖ, κυπριακός ενεργειακός κόμβος ), που συνεχώς οξύνονται, θα είναι εφιάλτης για τους λαούς που ζούν στην ευρύτερη περιοχή.
Είναι ξεκάθαρος ο συνολικός χαρακτήρας της πολιτικής που ακολουθεί η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ. Έχει μπει στην υπηρεσία του ελληνικού καπιταλισμού και έχει εναρμονιστεί πλήρως με τα συμφέροντα της αστικής τάξης. Είναι υπηρέτης των ιμπεριαλιστών, δίνει γη και ύδωρ στο ΝΑΤΟ και τη ΕΕ. Επάξια πήρε τη σκυτάλη και προχωρά την αναδιάρθρωση που χρειάζεται το αστικό μπλοκ. Χτυπά και αυτή η κυβέρνηση την εργατική τάξη και τους πολιτικούς σχηματισμούς που παλεύουν για το σπάσιμο της ιμπεριαλιστικής αλυσίδας και για την ανατροπή της αστικής εξουσίας.
Από την άλλη, η εργατική τάξη όσο πιο γρήγορα οργανωθεί ταξικά-πολιτικά σε αντικαπιταλιστική βάση, όσο πιο γρήγορα καταλάβει την παγίδα που της έστησαν οι σοσιαλδημοκράτες για άλλη μια φορά, όσο πιο γρήγορα αποβάλει τις μεταρρυθμιστικές-διορθωτικές αντιλήψεις που ακόμα κυριαρχούν σε μεγάλο μέρος της, τόσο καλύτερα για το μέλλον της, για την πάλη της, για την ανασύνταξή της.

bida logo

Η «ΒΙΔΑ» μοιράζεται σε στάσεις λεωφορείων, σε πλατείες, εργασιακούς και δημόσιους χώρους. Η επικοινωνία ανοιχτή τα μέτωπα επίσης…
email επικοινωνίας: bidawar@yahoo.gr

Παλιά ένθετα του περιοδικού μπορούν να βρεθούν στη διεύθυνση: http://proletculted.blogspot.gr

4 thoughts on “Πόλεμος, μετανάστευση, ιμπεριαλισμός, αναδιάρθρωση.

  1. •Flying anarchy τι ορίζεις ως πολιτισμό?
    •Οχετέ,ο συγγραφέας του κειμένου (έχω την εντύπωση) ότι την έκφραση “εργατική τάξη” την χρησιμοποιει από την οπτική της πολυεπίπεδης σύνθεσης και όχι μέσα από το σχήμα εργατική τάξη=συνδικάτο.
    Άρα αν καταλαβαίνω σωστά αναφέρεται σε εργάτες,εργαζόμενους,συνταξιούχους,λούμπεν,μαθητές και νεολαίους κλπ.Με άλλα λόγια εννοεί τους εκμεταλλευόμενους.

  2. Aς επικεντρωθούμε μονάχα στο απελπιστικό παρόν. Μην κοιτάμε προς ένα ψευδώς δοξασμένο παρελθόν. Μην κοιτάμε προς ένα φαντασιακό ουτοπικό μέλλον. Ζούμε στο σήμερα και σήμερα ο κόσμος καταρρέει εξαιτίας του πολιτισμού. Η αναπνοή του άμεσου εχθρού βρίσκεται στο σβέρκο μας και η κατάσταση χειροτερεύει κάθε μέρα… Και όμως, πολλοί άνθρωποι επιλέγουν να το αγνοούν ή προσπαθούν να το δαμάσουν. Ο πολιτισμός δε δαμάζεται ούτε ελέγχεται. ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΚΑΤΑΣΤΡΑΦΕΙ. Οποιαδήποτε άλλη δραστηριότητα ιστορικά, κατάφερε μόνο να δυναμώσει την ανθεκτικότητα του συστήματος. Από τον Χριστιανισμό, μια σέχτα που κάποτε υποστήριζε μαχητικά την ίση μοιρασιά του πλούτου, στα σωματεία που κάποτε προσπάθησαν να πάρουν τον έλεγχο του πολιτισμού. Όποιες ιδέες δεν αντιτίθενται στον πολιτισμό καταλήγουν στη χειρότερη περίπτωση να ενδυναμώνουν το σύστημα και στην καλύτερη ένα απλό υποκατάστατο στη θέση του!

  3. Όταν η ανεργία και επίσημα πλέον κατακτά τη δεύτερη θέση παγκοσμίως με ποσοστό 24,7% (τη πρώτη θέση κατέχει η Νότιος Αφρική με ποσοστό 25,4%) , με τη μαύρη εργασία να είναι σε πλήρη άνθιση και τον αριθμό των συνταξιούχων ανέρχεται σε 2.663.345, αναρωτιέμαι ποια είναι η εργατική τάξη και πως αυτή μπορεί να χειραφετηθεί; Όταν δύο σημαντικές κοινωνικές ομάδες, όπως αυτές που προανέφερα (άνεργοι-συνταξιούχοι) και που βάλλονται επί μακρόν, δεν συμμετέχουν μαζικά και άγρια στους κοινωνικούς αγώνες, πως ένας εργάτης θα προχωρήσει σε απεργιακές κινητοποιήσεις, πως θα παλέψει, πως να «οργανωθεί ταξικά-πολιτικά σε αντικαπιταλιστική βάση», γνωρίζοντας πως πίσω του υπάρχουν 300 υποψήφιοι άνεργοι για τη δουλειά του; Πόσο μάλλον δε, αυτή η αντικαπιταλιστική δράση να είναι και αντικρατική; (Όπως πολύ σωστά θέτει στο σχόλιο του ο negroverde). Έχει πολλά «ψωμιά» να φάει ακόμα η κοινωνία μέχρι να σπάσει τα δεσμά του ατομικισμού…

  4. Πολύ καλό κείμενο αλλά κατά τη γνώνη μου έχει μία σοβαρότατη παράλειψη.Στο τέλος προτείνει την οργάνωση της εργατικής τάξης σε αντικαπιταλιστική βάση.Αν όμως αυτή η βάση δεν είναι και αντικρατική τότε η εργατική τάξη σύντομα θα γίνει φορέας ιδεών τύπου ΕΣΣΔ.Δηλαδή,του κρατομονωπολιακού καθεστώτος που υποστηρίζουν και τα σκουπίδια οι “Κ”ΚΕδες,και λαχταρούν να το καπελώσουν.
    Διαφωνείτε?

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *